Uitgeput reed ik het schijnbaar verlaten gehucht binnen, als braaksel een naam had dan had het Zedenbeke geheten, dorp van maaidorsers, staalwerkers en tettenknijpers. Het restje asfalt en beton wat nog over was had de corrupte wegenbouwer hier op een hoop geflikkerd met de mededeling er maar een beetje weg van te maken, het volk […]
Sambo
De naam was hem gegeven door zijn “collega’s”, mannen met stoere doorwerkjassen, wat de lading niet helemaal dekte, want doorwerken zat niet in de jas. Stoere harken, bladblazers, met een beetje geluk een schoffel en een schaftkeet. Met gebogen schouders namen ze gereedschap ter handen in hun dagelijkse strijd tegen het onkruid van de straat, waar ze zelf deel van uitmaakten al wisten ze het zelf niet.
Bella
‘Vanavond vliegt ze terug naar Verona, wil je haar nog 1 keer meenemen voor een ritje?’ Lang hoefde ik er niet over na te denken, deze Italiaanse halfbloed prikkelde mijn zinnen al wekenlang, ik vergaf haar de wat smakeloze sieraden van oosterse makelij, de schoonheid van haar ranke lijf, strak maar bescheiden waren reden genoeg […]
Priscilla
Ik noemde haar Priscilla, zonder enige twijfel heette ze zo op het moment dat ik bezit van haar nam, zo simpel als een Vlaamse stoof die gegaard in donkere trappist na koers op het fornuis pruttelend stond te wachten was Priscilla de ranke zigeunermeid met haar opzichtige gouden oorringen die de staalarbeider haar had gegeven alvorens ik haar hand vroeg en hij met een gebogen knikje met een glimlach liet weten dat het goed was.
Begin
“Aha, en jij laat dan de artiest nakend achter zijn schrijftafel, heel alleen met zijn penseel?”
“Dat zou sneu zijn. In dat geval draai ik me nog eens om.”
Maar nu is haar kans vergleden, hij heeft zijn diepte bereikt. Haar volstrekt negerend keek hij door zijn rommelige kamer, even bestond zij niet meer, het papier was weer leeg, zijn lichaam had zich teruggetrokken.
Staalarbeider
“Ik voel me kut”.
Dat waren de 4 simpele woorden die hij sprak toen hij de winkel binnenkwam. En ik dacht, ”man ga toch fietsen” en zo geschiedde, de rest is al bijna geschiedenis. Als een bezetene stortte hij zich als een metaalarbeider op het staal en even hard van elke willekeurige berg.
Maagd
Vanwaar ik sta kijk ik over de rivier, nee ik staar en denk. Over een seconde is het weer later en zo verder maar de tijd staat al een tijd stil in de verandering die ik heb ondergaan.
