Son’s

Je bracht me op de wereld en je leerde me muziek, opvoeden is een ding wat je als vader doet, kunst is wat je me gaf, ik hoef slechts door te geven wat ik kreeg.

Als kind werd ik dood gegooid met muziek en daarvoor leef ik nog steeds, ik kan je niks leren op dat gebied want ik heb alle luisterboekjes al uit, behalve die ene, als er een zeldzaam moment is dat ik jou mag verrassen met een nieuwe jas.

Ik mocht vaak mee en moest nog vaker meeluisteren, de wereld kleurde zwart eind jaren zeventig, onderweg terug naar Nederland na de wintersport, BFBS, de Amerikaanse legerradio stond op want alleen daar draaiden ze onze muziek, en Linton kwam voorbij, Sonny’s lettah, door merg en been, ik weet het nog precies, van die herinneringen die blijven omdat ze het waard zijn, het sneeuwde nat en het was donker, de linker ruitenwisser werkte niet en we, Linton en ik werden een beetje vrienden dankzij Pa, later mocht mijn zoon zijn naam dragen als tweede naam en sprak ik de man in Doornroosje en rookten we samen, toen mocht dat nog. Ik kocht zijn boeken, hij signeerde het voor Harvey Linton en ik leerde zijn “patwa”, en  was niet teleurgesteld, integendeel dat het concert een lezing was waar hij zonder dat er een instrument aan te pas kwam teksten voordroeg, altijd verzorgd, in pak met hoed, de diepe warme stem uit mijn jeugd, net als de DJ van BFBS die hem in de nacht op de snelweg aankondigde, 1979, wintersport in Spitzingzee, de nachten bij Frau Acher op de boerderij, verse koemelk bij het ontbijt en DJ Hans achter de tafels!

DJ Hans is nog steeds een pionier, ik haal hem nooit meer in, de snelweg is niet lang genoeg en de nacht te kort en zwart als de muziek die mijn oude vader me gaf.

BS2017